بیماران جذامی، طرد شدگانی که نیازمند حمایت هستند

 

یکی از بیماری هایی که از گذشته در میان مردم دنیا رواج داشته و هنوز هم نشانه ها و نمونه هایی از آن در دنیا برجای مانده، بیماری جذام است.

این بیماری به دلیل فقر غذایی و کمبود مواد مورد نیاز بدن به وجود می آید که در گذشته به دلیل کمبود مواد غذایی در جامعه ریشه دوانده و امروزه نیز نمونه هایی از این بیماری همچنان وجود دارد.

بیماری جذام مربوط به مناطق خوش آب و هواست و در مناطقی که دارای آب و هوای معتدل و رطوبتی باشند این بیماری در آن منطقه رواج بیشتری دارد.

بیماران جذامی در جهان منزوی و مورد تحقیر قرار گرفته و از جامعه طرد شده اند تنها به این دلیل که مردم فکر می کنند این بیماری فوق العاده خطرناک است و آنهایی که به این بیماری دچارند ناقل ویروس جذام هستند.

جذام یک بیماری پوستی است و شامل دو نوع است که در اصطلاح عامیانه خشک و تر و در اصطلاح علمی کم باسیل و پر باسیل خوانده می شود.

هر دو نوع این بیماری قابل درمان است اما بهبود ندارد، جذام از طریق تنفس و تماس پوستی و خارش قابل انتقال است که هم اکنون 95 درصد از جمعیت دنیا در مقابل ویروس آن ( باسیل هانسل ) مصون هستند و تنها پنج درصد از مردم دنیا در معرض خطر این بیماری قرار دارند.

هم اکنون 12 تا 15 میلیون بیمار جذامی در دنیا وجود دارد و در ایران هم 11 هزار نفر شناسایی شده اند . 

علایم بارز این بیماری بوجود آمدن لکه های پوستی در قسمت پوشیده بدن، پشت و سینه در افراد مبتلا است که بعد از مدتی این لکه ها تغییر رنگ داده و به قهوه ای تبدیل می شوند.

این بیماری سن و سال نمی شناسد؛ در دوره نهفتگی زمانی که میکروب وارد بدن می شود تا زمانی که بیماری مشخص شود، دوره کومون یا نهفتگی بیماری جذام نامیده می شود.

این دوره ممکن است سه تا پنج سال و یا حتی 20 سال طول بکشد و بیماری همچنان نهفته باشد.

در این زمان علایمی مانند ریزش ابرو، تغییر حالت دست و چنگی شدن آن، از بین رفتن عصب پلک ها و دست و پا در بیمار به وجود می آید و فرد در این زمان دیگر چیزی حس نمی کند و قادر به انجام فعالیت های اجتماعی نخواهد بود.

این بیماران تحت درمان قرار می گیرند ولی قابل بهبود نیستند چون، عصب از کار افتاده است و دیگر قادر به بهبود نخواهد بود که در این زمان فرد دچار معلولیت می شود و انتقال بیماری نیز از طریق آنها پس از درمان وجود ندارد.

متاسفانه بیماران جذامی برای اینکه در جامعه شناخته نشوند از معرفی خود و آغاز درمان خود، دوری می کنند.

ویروس های این بیماری (کم باسیل ها) در طول شش ماه و پرباسیل ها در طول 9 ماه درمان خواهند شد؛ این مراحل درمان به صورت رایگان انجام می شود.

جامعه امروزی ما باید بیمارهایی همچون جذام، ایدز، تالاسمی، دیابت و سرطان را قبول کند و سعی در پیشگیری و درمان به موقع آن نماید.

امروزه با وجود بیماری هایی همچون ایدز، سرطان، تالاسمی و دیابت، نباید از بیماری جذام واهمه داشت چونکه عده کمی از جامعه در معرض خطر هستند.

جذام فقط در فرد معلولیت ایجاد می کند و با آغاز به موقع درمان، می توان از آن پیشگری کرد، اما ایدز یا سرطان تمامی بدن را در بر می گیرد و به سختی قابل درمان است؛ پس باید برای مصون ماندن از هر بیماری اقدامات لازم برای پیشگیری آن انجام شود.