صیغه عقد اخوت در روز غدیر

در هر صورت فضیلت این روز شریف،بیش از آن است که ذکر شود،و این روز قبولى اعمال شیعیان،و روز برطرف شدن‏غمهاى ایشان است

و روزى است که حضرت موسى علیه السّلام بر ساحران پیروز شد،و خدا آتش را بر ابراهیم علیه السّلام سرد و سلامت نمود و حضرت موسى علیه السّلام‏یوشع بن نون را جانشین خود کرد،و حضرت عیسى شمعون الصّفا را خلیفه خود قرار داد و حضرت سلیمان علیه السّلام ملّت خود را برا جانشینى آصف بن برخیا گواه گرفت،و جناب رسول خدا بین اصحاب خود عقد برادرى برقرار کرد،به این خاطر عقد برادرى در این روز با برادران مؤمن‏سزاوار است و کیفیت آن بصورتى که شیخ ما در کتاب«مستدرک الوسائل»از کتاب«زاد الفردوس»نقل فرموده است چنین‏است:دست راست خود را بر دست راست برادر مؤمن خود بگذارد،و بگوید:وَاخَیْتُکَ فِی اللَّهِ وَ صَافَیْتُکَ فِی اللَّهِ وَ صَافَحْتُکَ فِی اللَّهِ وَ عَاهَدْتُ اللَّهَ وَ مَلائِکَتَهُ وَ کُتُبَهُ وَ رُسُلَهُ وَ أَنْبِیَاءَهُ وَ الْأَئِمَّةَ الْمَعْصُومِینَ عَلَیْهِمُ السَّلامُ عَلَى أَنِّی إِنْ کُنْتُ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ وَ الشَّفَاعَةِ وَ أُذِنَ لِی بِأَنْ أَدْخُلَ الْجَنَّةَ لا أَدْخُلُهَا إِلا وَ أَنْتَ مَعِی
در راه خدا برادرت شدم،و در راه خدا دوست با صفایت گشتم،و در راه خدا با تو دست دادم،و با خدا و فرشتگان،و کتابهایش و رسولان و پیامبرانش،و امامان معصوم(درود بر آنان)عهد کردم،بر اینکه اگر از اهل بهشت و شفاعت بودم،و به من اجازه داده شد.که وارد بهشت شوم،به بهشت وارد نشوم مگر اینکه تو هم با من باشى.آنگاه براد مؤمن بگوید:پذیرفتم سپس بگوید:همه حقوق برادرى را از توس اقط کردم،به جز شفاعت و دعا و زیارت.
فیض کاشانى در کتاب«خلاصة الاذکار»،صیغه اخوّت را قریب به همین صورت‏ذکر کرده،آنگاه فرموده:طرف مقابل قبول نماید براى خود،یا موکّل خود به لفظى که دلالت بر قبول نماید.سپس از یکدیگر جمیع‏حقوق برادرى را جز دعا و زیارت ساقط کنند.